Kiedy jechałem z Peschiery w kierunku Desenzano del Garda drogą SP11 (równoległą do autostrady A4 Torino – Trieste), zobaczyłem po mojej lewej stronie wysoką wieżę. Było to na wysokości niewielkiej miejscowości San Martino della Battaglia. Szybki rzut oka do przewodników nie dał rezultatu, ale od czego mamy Internet. Tu można znaleźć informacje o wieży w okolicy San Martino, która upamiętnia wielką bitwę z 1859 roku.

Bitwa pod Solferino (i San Martino)

W 1858 roku królestwo Sardynii i Piemontu zawarło sojusz obronny z Francją, w ramach którego Francja zobowiązała się do przyjścia z pomocą w razie agresji austriackiej. Strona włoska zaczęła się zbroić, co sprowokowało Austrię do wypowiedzenia wojny Sardynii w 1859 roku. Rozpoczęła się druga wojna o niepodległość Włoch (il Risorgimento).

Po zwycięskich bitwach z Austriakami pod Magentą i Melegnano (wschodni Piemont) wojska francuskie pod wodzą Napoleona III połączyły się z siłami Sardynii (Piemontu) dowodzonymi przez Wiktora Emanuela II. Wieczorem 23 czerwca 1859 roku połączone armie francusko-sardyńskie znalazły się w pobliżu Solferino i Guidizzolo oraz Desenzano . Naprzeciwko sojuszników stanęła armia austriacka dowodzona przez cesarza Franciszka Józefa.

24 czerwca rozpoczęła się bitwa, w której po obu stronach walczyło pw sumie prawie 300.000 żołnierzy (ok. 150 tys. Francuzów, ok. 22 000 Piemontczyków oraz ok. 120 tys. Austriaków). Całodzienna bitwa zakończyła się zwycięstwem wojsk francusko-włoskich.

Krwawy przebieg bitwy (ok. 17 tys. poległych i rannych po stronie francusko-sardyńskiej i ponad 21 tys. poległych i rannych po stronie austriackiej) oraz pozostawienie wielu rannych bez opieki skłoniły szwajcarskiego finansistę i filantropa Henriego Duranta do utworzenia Czerwonego Krzyża.

Wieża upamiętniająca bitwę

Już w 1880 roku rozpoczęto budowę wieży, która miała upamiętnić króla Wiktora Emanuela II i wszystkich walczących o niepodległość Włoch. Budowana ze składek społeczeństwa wieża została uroczyście otwarta w 1893 roku w obecności króla Umberto I, królowej Małgorzaty, ministrów, członków parlamentu oraz licznie zgromadzonych Włochów ze wszystkich zakątków Italii.

Wieża ma 64 metry wysokości. Jej cylindryczna podstawa ma 22,8 m średnicy i prawie 20 m wysokości.

Z hallu na szczyt wieży wchodzi się po wznoszących się ku górze platformach, podziwiając freski przedstawiające najważniejsze fakty i osoby związane z Risorgimento.

Z tarasu widokowego można podziwiać przepiękną okolicę oraz położoną w pobliżu Villa Contracagna, w której mieści się muzeum.

W pobliżu…

W znajdującej się na terenie kompleksu upamiętniającego bitwę Villa Contracagna znajduje się niewielkie muzeum prezentujące dokumenty i przedmioty związane z bitwą.

Niedaleko od wieży znajduje się jeszcze jedna budowla związana z bitwą. Jest to dawna kaplica książąt Tricagni zamieniona w ossuarium.

W ossuarium umieszczono 1274 czaszki poległych, a w krypcie szczątki 2619 kolejnych żołnierzy ze wszystkich armii biorących udział w bitwie.

Wzdłuż drogi prowadzącej do kaplicy są ustawione monumenty poświęcone żołnierzom różnych jednostek wojskowych, poległym w bitwie.

Wstęp do kompleksu muzealnego jest płatny (5 euro).

Warto odwiedzić to miejsce tak ściśle związane z historią Włoch, zwłaszcza że 2019 roku obchodzona była 160 rocznica bitwy pod Solferino i San Martino.