Padwa A.D. 2023 to było dla mnie zwiedzanie miasta w japońskim stylu – jak zobaczyć najwięcej w jeden dzień. Odradzam tego typu zwiedzanie i powtarzam też sobie, że to „ostatni raz”, ale zdarzają mi się takie dni, że zwiedzam od rana do wieczora, robiąc tylko krótkie przerwy na espresso. Tak było we wrześniu 2023 roku, kiedy przyjechałem do Padwy.

Padwa – Biglietto Unico / Urbs Picta Card

W ramach przygotowania do zwiedzania Padwy (jechałem tam chyba czwarty raz w życiu), przejrzałem możliwości zakupu kart umożliwiających wejścia do muzeów i zabytków. Całość podporządkowałem wizycie w kaplicy Scrovegnich (Cappella degli Scrovegni). Kupiłem online zestaw Biglietto Unico / Urbs Picta Card, który umożliwia wejście do:

• Cappella degli Scrovegni,
• Palazzo della Ragione,
• Oratorio San Michele,
• Chiesa dei SS. Filippo e Giacomo agli Eremitani,
• Oratorio San Giorgio,
• Basilica del Santo,
• Cappella della Reggia Carrarese,
• Battistero della Cattedrale.

W wybranej przeze mnie wersji mogłem jeszcze odwiedzić Musei Civici degli Eremitani i Palazzo Zuckermann. W sumie zapłaciłem za bilet 28 euro (w tym Urbs Picta 48). Karta Urbs Picta 48 pozwala na wstęp do miejsc, gdzie można oglądać freski z XIV wieku. Już ta karta sugerowała, że jeden dzień w Padwie to za mało…

Padwa – jeden dzień zwiedzania

Ponieważ, jak w większości włoskich miast, w Padwie są kłopoty z parkowaniem, więc wybrałem parking, który był niedrogi i dobrze skomunikowany z centrum miasta. Zaparkowałem samochód na Parcheggio Capolinea Sud del Tram-Guizza (opłata 1 euro za cały dzień parkowania, 50 eurocentów za pół dnia).

Przy parkingu znajduje się pętla tramwajowa, z której linią SIR1 pojechałem do centrum Padwy. Po około 25 minutach jazdy wysiadłem na przystanku Cavaletto. Moim pierwszym celem było Oratorio San Michele.

Oratorio San Michele

W oratorium św. Michała chciałem zobaczyć freski, które namalował Jacopo da Verona pod koniec XIV wieku. freski przedstawiają Sceny z życia Marii i Historie z Ewangelii, które przeplatają się ze scenami z życia współczesnego oraz portretami ważnych postaci XIV-wiecznej Padwy.

Oratorium miało być otwarte od 10.00, ale pani, która otwierała zabytek przyjechała z 15-minutowym poślizgiem, więc mogłem zrobić sobie krótki spacer po okolicy i podziwiać ciekawą wieżę stojącą w pobliżu.

Po drodze do przystanku autobusowego minąłem stojącą w wodzie rzeźbę „Madonna dell’acqua lurida”. Zmierzałem w kierunku via Cesarotti.

Logia e Odeo Cornaro

Przy via Cesarotti 37 znajduje się Logia i Odeo Cornaro. Są to dwa renesansowe budynki, w których (podobnie jak dawniej) odbywają się przedstawienia teatralne i muzyczne.

Ponieważ trwały przygotowania do jakiegoś przedstawienia, to z trudem udało mi się przekonać panią przy bramie, aby wpuściła mnie do środka. Śpieszyłem się, bo loggia jest zamykana o 13.00, a ponadto miałem jeszcze bogate plany na ten dzień.

Choć loggia znajduje się dosłownie kilka kroków od bazyliki św. Antoniego, to ja miałem inny harmonogram zwiedzania Padwy, wyznaczony godzinami otwarcia miejsc, które chciałem odwiedzić.

Stabilimento Pedrocchi

Stabilimento Pedrocchi jest otwarte od 9.30 do 12.30 (potem dopiero od 15.30 do 18.00), więc podjechałem, aby zobaczyć Piano Nobile, które znajduje się nad słynną kawiarnią Pedrocchi.

Po drodze rzuciłem okiem na budynki uniwersytetu oraz Palazzo Moroni (siedzibę władz Padwy).

Pomieszczenia Stabilimento Pedrocchi zaprojektowane przez weneckiego architekta Giuseppe Jappelliego wpisują się w XIX-wieczny eklektyzm. Obejrzałem tu zarówno salę teatralną Rossiniego, jak i salę egipską. Część pomieszczeń przeznaczono na Muzeum Risorgimento.

Palazzo della Ragione

Nie wyobrażałem sobie zwiedzania Padwy bez obejrzenia rzeźby konia (Cavallo ligneo), którą miał stworzyć Donatello. Tym razem wizyta nie była krótka, bo ściany budynku są w całości pokryte fascynującymi freskami. Pewnie można by je oglądać przez cały dzień. Aż tyle czasu nie miałem…

Ogród botaniczny

Upał narastał, a w mojej rozpisce następnym miejscem do odwiedzenia był Ogród Botaniczny (L’Orto botanico di Padova).

Ogród Botaniczny Uniwersytetu w Padwie został założony w 1545 roku w celu uprawy roślin leczniczych, które w tym czasie stanowiły zdecydowaną większość „prostych” leków, czyli takich, które pochodziły bezpośrednio z natury. Właśnie z tego powodu pierwsze ogrody botaniczne nazywano horti simplicium.

Basilica del Santo

Po dłuższym pobycie w Ogrodzie Botanicznym potrzebowałem schronić się w cieniu jakiegoś budynku, więc udałem się do bazyliki św. Antoniego.

I znów poczułem „japońskość” tego dnia, bo uświadomiłem sobie, że na dokładne zwiedzanie bazyliki potrzeba kilku godzin, a ja patrzyłem wciąż na zegarek. Sprawdzałem godzinę, ponieważ na 16.00 miałem zarezerwowane wejście do Cappella Degli Scrovegni.

Palazzo Zuckermann

Zanim zwiedziłem kaplicę Scrovegnich, udałem się do Palazzo Zuckermann, gdzie spoją siedzibę mają Museo di arti applicate e decorative na pierwszym piętrze i Museo Bottacin – na drugim.

Pałac został zamówiony przez bogatego przemysłowca Erico Zuckermanna, a zbudowany przez architekta Arosio w latach 1912–1914.

Cappella degli Scrovegni

Swoją wizytę w kaplicy Scrovegnich opisałem w osobnym artykule.

Musei Civici degli Eremitani

Po zwiedzeniu kaplicy postanowiłem wstąpić jeszcze do muzeum miejskiego (degli Eremitani). Jego zbiory mogą zachwycić, ale ja nie jestem pewny, czy dostrzegłem całe ich piękno po tak intensywnym dniu zwiedzania.

Podsumowanie dnia

Po wizycie w muzeum wsiadłem w tramwaj i z uczuciem ulgi pojechałem na parking, gdzie zostawiłem rano samochód. Czekała mnie już tylko droga do Abano Terme, gdzie mieszkałem. Zajęło mi to około 45 minut.