Ferdynand Maksymilian Józef Maria Habsburg był młodszym bratem cesarza Austro-Węgier Franciszka Józefa I. Pozazdrościł bratu korony cesarskiej i został cesarzem Meksyku przybierając imię Maksymiliana I. Niestety, meksykańska przygoda zakończyła się dla cesarza tragicznie. Pojmany przez republikanów, stanął, wraz z dwójką najwierniejszych generałów, przed plutonem egzekucyjnym na Wzgórzu Dzwonów w pobliżu Querétaro i został roztrzelany. Pozostała po nim rozpaczająca żona Charlotta i piękny pałacyk – Castello di Miramare.
Ferdynand Maksymilian – wicekról lombardzko-wenecki
Zanim Ferdynand Maksymilian znalazł się w Meksyku, w 1850 roku, w wieku osiemnastu lat przybył do Triestu, by wyruszył w krótki rejs na Bliski Wschód. Postanowił przeprowadzić się do Triestu i zbudować dom z widokiem na morze, otoczony parkiem godnym jego imienia i rangi.
Castello di Miramare
Zaprojektowany w 1856 roku przez austriackiego architekta Carla Junkera pałacyk Miramare został ukończony w 1860 roku. Rezydencja ma eklektyczny styl zgodny z ówczesną modą: gotyckie, średniowieczne i renesansowe elementy łączą się w niezwykłą mieszankę, która przypomina inne przykłady wielkich domów z tamtych czasów zbudowanych przez szlachtę w Alpach krajobrazy nad brzegami rzek i jezior.
Parter mieści prywatne apartamenty Maksymiliana i Charlotty i ma kameralny i rodzinny charakter, podczas gdy piętro było zarezerwowane dla gości, którzy mieli zostać oszołomieni wystawnymi meblami ozdobionymi herbami i czerwoną tkaniną ozdobiony symbolami cesarskimi.
Parco di Miramare
Park Miramare o powierzchni 22 hektarów jest wynikiem długoletnich prac wykonanych na zlecenie Maksymiliana na skalistym cyplu Grignano. Teren wokół pałacu pierwotnie przypominał obszar krasowy prawie pozbawiony roślinności.
Park został zaplanowany i zaaranżowany przez Carla Junkera, choć sprawami botanicznymi zajmował się ogrodnik Josef Laube. Jego miejsce zajął później Czech – Anton Jelinek.
Duże ilości gleby importowano ze Styrii i Karyntii, a szkółkarze, głównie z regionu Lombardii i Wenecji Euganejskiej, dostarczali różnorodne gatunki drzew i krzewów, wielu spoza Europy.
Spacerując po parku warto zwrócić uwagę na rzeźby wykonane przez berlińską firmę Moritz Geiss.
W parku znajdziemy też szklarnie, „Domek Szwajcarski” na skraju stawu z łabędziami, mały plac z armatami podarowanymi przez Leopolda I – króla Belgii oraz kaplicę San Canciano z drewnianym krucyfiksem wyrzeźbionym z drewna okrętu wojennego Novara.
Przydatne informacje
Park Miramare jest otwarty dla zwiedzających
codziennie od 8:00 do 19:00 (ostatnie wejście o 18.30). Wstęp wolny.
Pałac można zwiedzać codziennie od 9:00 do 19:00 (ostatnie wejście o 18.30). Bilet kosztuje 12 euro.
Stajnie pałacowe są otwarte
codziennie od 11:00 do 13:00 i od 14:00 do 17:00
(ostatnie wejście 30 minut przed zamknięciem).
Parkować można wzdłuż drogi dojazdowej do pałacu.
Kiedy zwiedzałem Castello di Miramare, we wnętrzu pałacu nie wolno było robić zdjęć.
Więcej informacji o Castello di Miramare znajduje się na stronie www.