Pescara – przez to miasto właściwie przebiegłem, bo spieszyłem się do Chieti, ale nawet podczas tego krótkiego spaceru po mieście odkryłem kilka miejsc, które warto odwiedzić. Co ciekawe, wszystkie one związane są z XX-wieczną Italią.
Znowu d’Annunzio
Podziwiam postawę pisarza/poety Gabriele d’Annunzio, jako wielkiego włoskiego patrioty oraz pomnik, jaki sobie wystawił budując rezydencję Vittoriale degli Italiani. Trudno się dziwić, że chyba w każdym włoskim mieście jest ulica poświęcona temu pisarzowi. Pescara może szczycić się tym, że właśnie tu – 12 marca 1863 – urodził się d’Annunzio.
W rodzinnym mieście znajduje się niewielkie muzeum – Casa Natale di Gabriele D’Annunzio, które prezentuje niewielki zbiór pamiątek po pisarzu. Muzeum mieści się na pierwszym piętrze budynku, w którym urodził się d’Annunzio (Pescara, Corso Gabriele Manthone 116).
Aurum – mocna pamiątka z Pescary
Jeśli chcesz przywieźć sobie pamiątkę, która związana jest z Abruzją, Pescarą i d’Annunzio to polecampewną dość nietrwały przedmiot, jaki sam również przywiozłem. To przedni likier pomarańczowy Aurum (moc 40%), a na jego opakowniu nie kto inny, tylko Gabriele d’Annunzio.
Nazwa likieru została wybrana przez założyciela fabryki Amedeo Pomilio podobno z uwzględnieniem sugestii poety, na początku XX wieku. Nazwa wywodzi się z gry łacińskich słów aurum, co oznacza złoto, i aurantium, pomarańczę.
Katedra i teatr – pomniki architektury XX wieku
Kolejny obiekt w Pescarze związany z d’Annunzio to katedra San Cetteo przy Viale Gabriele d’Annunzio. Wewnątrz katedry znajduje się grobowiec matki pisarza. Sam pisarz był pomysłodawcą budowy kościoła (i częściowo finansował jego powstanie), a swoje koncepcje konsultował ze znanym włoskim architektem Cesare Bazzanim. O budynkach projektowanych przez Bazzaniego wspominałem pw artykułach poświęconych Forli i Predappio.
Budowa kościoła rozpoczęła się w 1933 roku, a budynek w stylu neoromańskim został ukończony w 1939 roku. Od 1949 roku kościół pełni rolę katedry diecezji Penne-Pescara (od 1982 roku archidiecezji).
Fasada z białego kamienia, z poziomym zwieńczeniem, jest podzielona na trzy części przez pilastry i otoczona z jednej strony dzwonnicą, a z drugiej – baptysterium. Wnętrze ma plan bazyliki, z trzema nawami podzielonymi marmurowymi kolumnami. Apsyda zamyka centralną nawę, podczas gdy podwyższony transept kończy się po bokach dwiema kaplicami: po prawej ta poświęcona patronowi – św. Cetteo, po lewej grobowiec matki poety Luisy De Benedictis.
San Cetteo
San Cetteo lub Ceteo, zwany także Pellegrino (ur. VI wiek – zm. Aterno , 13 czerwca 597 r.). Był włoskim biskupem – męczennikiem. Jest patronem miasta Pescara i archidiecezji Pescara-Penne.
Są różne wersje dotyczące jego męczeńskiej śmierci. Według Passio Cethei, był niesprawiedliwie oskarżony o zdradę swojego miasta w czasie inwazji Longobardów. Skazany na śmierć w 597 r. został utopiony w rzece Aterno (obecnie Pescara). Jego ciało wrzucono do rzeki, z kamieniem przywiązanym do szyi, zostało cudownie przeniesione przez prąd do ujścia rzeki. Odnalezione przez wiernych, zostało pochowane w kościele, w miejscu, gdzie obecnie znajduje się katedra nazwana jego imieniem.
Secesja na dokładkę
Naprzeciw katedry znajduje się budynek, którego nie przeoczy żaden miłośnik stylu liberty (włoska nazwa dla secesji). Stoi tam Palazzo Teatro „Vicentino Michetti” zaprojektowany w 1910 roku przez Pasquale Michetti’ego, ojca Vicentino, na zamówienie jego kuzynów Camillo i Vicenzy. Jak widać, wszystko zostało w rodzinie.
Niestety, budynek teatru znajduje się od 2016 roku w remoncie, a od 2018 roku gmina Pescara toczy spór prawny z wykonawcą, dotyczący zakresu i kosztu wykonanych prac. Przewiduje się, że prace nie zakończą się w 2020 roku, więc pozostaje nam jedynie podziwianie z zewnątrz wysmakowanych detali architektonicznych.
