4 listopada kościół katolicki wspomina św. Karola Boromeusza. To dobry moment, aby wspomnieć o jego wielkim pomniku – San Carlone – stojącym w Aronie, w pobliżu Lago Maggiore.

Żywot Karola Boromeusza

Karol Boromeusz urodził się 2 października 1538 r. Już w młodym wieku posiadał wielki majątek (Okolice Lago Maggiore to posiadłości Boromeuszy. W końcu wyspy na jeziorze nazywane są Boromejskimi). Studiował na uniwersytecie w Pawii, gdzie uzyskał doktorat obojga praw. W roku 1559 jego wuj (Giovanni Angelo de Medici) został wybrany na papieża przyjmując imię – Pius IV.

Nowy papież mianował 23-latka Karola kardynałem i arcybiskupem Mediolanu, z obowiązkiem pozostania w Rzymie. Co ciekawe święcenia kapłańskie i biskupie przyjął dopiero w dwa lata po nominacji, w roku 1563 r.

Karol Boromeusz, hojny dla ubogich, sam żył ubogo. Podczas zarazy w Mediolanie w 1576 r. niósł pomoc chorym, karmiąc nawet 60-70 tys. osób dziennie; zaopatrywał umierających; oddał cierpiącym wszystko, nawet własne łóżko.
Zmarł w Mediolanie w nocy z 3 na 4 listopada 1584 r. z powodu malarii. Został beatyfikowany w 1602 r., a kanonizowany przez Pawła V już w 1610 r.

San Carlone

Trudno się więc dziwić, że św. Karol Boromeusz jest otaczany czcią we Włoszech, a jego pomniki można spotkać w całej Italii. Do najciekawszych należy kolos z Arony, zwany San Carlone lub Colosso di San Carlo.

Wielka statua wykonana jest z miedzi i brązu i ma prawie 32 metry wysokości (tyle co 10-piętrowy budynek). Turyści mogą wejść zarówno na taras widokowy pod figurą, jak i do wnętrza świętego. Spiralne schody oraz drabina prowadzi do samej głowy pomnika, skąd przez specjalnie wykonane otwory można podziwiać okolicę i piękny widok na Lago Maggiore.