Chociaż moim głównym celem w 2021 roku była Toskania mniej znana, to uznałem, że Cortona wpisuję się w tę definicję, ponieważ nie byłem wcześniej w Cortonie.
Trzeci dzień „tygodnia w Toskanii” miał być spokojniejszy, po szalonym dniu w Casentino. Postanowiłem wybrać się do jednego z najstarszych miast w Toskanii, które założyli jeszcze Etruskowie. Z Figline Valdarno do Cortony miałem około 80 kilometrów. Miałem też upatrzone dwa miejsca, które chciałem koniecznie odwiedzić.
Święta Małgorzata z Cortony
Pierwszy mój cel w Cortonie znajdował się na wzgórzu górującym nad miastem. Pojechałem do bazyliki św. Małgorzaty z Cortony (Santa Margherita). Przed bazyliką jest obszerny, bezpłatny parking.
Choć najstarszy kościół pochodził z początku XIV wieku, to obecna budowla w stylu neoromański i neogotyckim to efekt przebudowy w latach 1856-1897. Jedyną pozostałością po pierwotnym kościele jest rozeta nad głównym wejściem.
Wnętrze bazyliki z trzema nawami podzielonymi filarami i sklepieniami krzyżowymi jest ozdobione żywymi kolorystycznie malowidłami pochodzącymi z XIX wieku.
Małgorzata urodziła się w roku 1247. Była córką ubogiego ziemianina z wioski koło Chiusi (Toskania). W siódmym roku życia straciła matkę. Wyróżniała się niezwykłą urodą, toteż nie brakowało młodych, którzy ubiegali się o jej rękę.
Wśród jej wielbicieli znalazł się bogaty pan z Montepulciano, Arseniusz, który zaprosił młodą dziewczynę na swój dwór, gdzie kochankowie oddawali się przyjemnościom życia, ku zgorszeniu całej okolicy. Po dziesięciu latach kochanek Małgorzaty został zamordowany w bliżej niewyjaśnionych okolicznościach. Małgorzata przypadkowo znalazła jego ciało, odgrzebane przez psa. To stało się dla niej punktem zwrotnym.
Udała się do Cortony, gdzie oddała się posłudze chorym w tamtejszym przytułku. Wstąpiła do III Zakonu św. Franciszka i wiodła pokutny żywot. Nazwano ją „Magdaleną zakonu franciszkańskiego”.
Dla naprawienia zgorszenia, jakie dotąd czyniła, przykładem swojego życia i nawoływaniem do pokuty wywarła tak wielki wpływ, że ściągali do niej grzesznicy nie tylko z Włoch, ale nawet z Francji i Hiszpanii. Pan Bóg obdarzył ją darem wysokiej kontemplacji, a nawet ekstaz i proroctw.
Wyniszczona pokutą Małgorzata zmarła 22 lutego 1297 roku, mając 50 lat. Papież Benedykt XIV wyniósł ją do chwały świętych. Święta jest współpatronką Cortony (ze świętym Markiem).
W kaplicy lewego transeptu zachował się pomnik grobowy świętej, ale jest to tylko grób symboliczny. W rzeczywistości ciało świętej Małgorzaty jest przechowywane w urnie umieszczonej nad ołtarzem głównym.
Cortona i jej uliczki
Spod wygodnego parkingu pod bazyliką św. Małgorzaty pojechałem w dół, wzdłuż murów miejskich, szukać miejsca parkingowego. Po kilkunastu minutach poszukiwań udało się. Mogłem wejść do miasta i zagłębić się w jego uliczki. Szedłem w kierunku Palazzo Comunale – XIII-wiecznego ratusza ratusza z charakterystyczną wieżą i zabytkowymi schodami, na których często przesiadują turyści.
Aby poczuć atmosferę Cortony można usiąść przy stoliku jednej z licznych restauracji albo – po prostu – chodzić jej uliczkami i rozglądać się wokół.
Skarb Cortony
Pisałem już o tym, że miałem dwa powody, aby przybyć do Cortony. Drugi cel znajdował się w pobliżu katedry. Poszedłem więc na Piazza Duomo, mijając uliczkę, z której można sfotografować dzwonnicę katedry oraz pomnik św. Małgorzaty.
Katedra Santa Maria Assunta została zaprojektowana przez Giuliana di Sangalo w XVI wieku. Wnętrze katedry jest renesansowe z zaznaczonymi późniejszymi zmianami.
Sklepienie kolebkowe przykrywające nawę środkową pochodzi z XVIII wieku, choć jest wyraźnie inspirowane stylem renesansowym.
Naprzeciwko katedry znajduje się Muzeum Diecezjalne. Jest ono zlokalizowane w XVI-wiecznym kościele Il Gesu. Znajduje się w nim kilka prawdziwych arcydzieł, w tym mój numer jeden – Zwiastowanie namalowane przez Fra Angelico.
Na deser
Przed opuszczeniem Cortony udałem się jeszcze w dwa miejsca.
Pierwsze z nich to gotycki kościół San Domenico. Mnie zachwycił tryptyk l’Inconorazione della Vergine tra sei angeli musicanti e dieci Santi (Koronowanie Dziewicy z sześcioma aniołami muzykantami i dziesięcioma świętymi), który namalował Lorenzo di Niccolo Gerini.
A druga część deseru łączy się z książką i filmem „Pod słońcem Toskanii”. Wiele osób przyjeżdża do Cortony tylko po to, aby obejrzeć willę Bramasole, którą kupiła Francis Mayes. Nie wszyscy wiedzą, że są dwie wille: ta należąca do autorki książki i druga, która wystąpiła w filmie.
Bramasole należąca do pisarki, znajduje się pod adresem Loc. Torreone 151. Prowadzi do niej wąska droga, przy której trudno zaparkować (nie ma miejsc parkingowych). Willa i jej otoczenie były w trakcie prac remontowych, więc zdjęcie można było zrobić tylko z drogi.
Wodne atrakcje
Wracając do Figline Valdarno z Cortony postanowiłem zobaczyć dwie atrakcje turystyczne, które łączy wspólny mianownik: woda.
Pierwszy pomnik techniki to akwedukt – dzieło inżynierii wodnej uważane za jedne z najpiękniejszych i najciekawszych na świecie, zaprojektowane przez wielkiego Giorgio Vasariego i zbudowane w XVI wieku.
Co ciekawe, woda do dzisiaj płynie akweduktem ze zboczy alpe di Poti do fontanny na Piazza Grande w centrum Arezzo.
Drugi pomnik techniki, znajdujący się w pobliżu Arezzo, to Ponte Buriano. Ponte Buriano jest mostem łukowymi składa się z siedmiu kamiennych łuków. Most jest fragmentem drogi zwanej Via Setteponti (droga Siedmiu Mostów). Mostów na tej drodze jest więcej, ale może chodzi o siedem łuków mostu?
Most został zbudowany w 1277 roku i do dzisiaj jest używaną przeprawą przez Arno. Ponieważ jest wąski, to ruch odbywa się w jednym kierunku na raz i jest sterowany przez sygnalizację świetlną.
Niektórzy historycy sztuki i łowcy sensacji uważają, że most Ponte Buriano został uwieczniony przez Leonarda da Vinci na krajobrazie stanowiącym tło dla Mona Lisy. Oceńcie sami…
Figline Valdarno – na koniec dnia
Czasem mieszkając w jakimś miasteczku popełniałem błąd polegający na tym, że nie znajdowałem czasu na spacer po miejscu pobytu. Tym razem poszedłem na spacer po Figline Valdarno.
Obejrzałem Palazzo Pretorio z XIV wieku i wieżę zegarową. Jak widać na zdjęciu powyżej, w Palazzo mieści się biuro informacji turystycznej.
Kościół św. Franciszka pochodzi z XIII wieku. Dla osób wierzących ciekawy może być fakt, że w kościele przechowywany jest fragment św. Krzyża. Miałem to szczęście, że po mszy św., która odbywała się w przededniu miejskiego święta, celebrans błogosławił zebranych używając relikwiarza wyjmowanego ze skarbca tylko w czasie wielkich uroczystości.
Super🇮🇪 👍👏🇮🇪
Bardzo ciekawie spostrzeżenia i uwagi,duża wiedza o miejscach zwiedzanych.Gratulace.
Dziękuję. Już zabrałem sią za dzień czwarty.