Palazzo dell’Acaua – wspaniały przykład architektury lat trzydziestych XX wieku można już podziwiać nie tylko z zewnątrz, ale odkrywać jego piękno i tajemnice podczas zwiedzania z przewodnikiem.
Siedziba zakładu wodociągów Apulii – Acquedotto Pugliese – przy via Cognetti 36 w Bari, jest dostępna w weekendy dla turystów. Warto się tam udać, aby podziwiać przykład włoskiej secesji.
Czytaj dalej! „Pałac ku czci wody, czyli wrócę do Bari”W Apulii, niedaleko Bari, znajduje się najmniejszy z polskich cmentarzy wojennych we Włoszech – cmentarz w Casamassima. Spoczywa na nim 430 żołnierzy 2 Korpusu Polskiego we Włoszech.
Czytaj dalej! „Casamassima – „W dobrych zawodach wystąpiłem…””Jeśli przechadzasz się po Piazza della Signoria we Florencji, to z pewnością zobaczysz Perseusza z głową gorgony Meduzy. Ta rzeźba z brązu, autorstwa Benvenuto Celliniego, jest uważana za jedno z największych arcydzieł włoskiej sztuki okresu manieryzmu. Rzeźba ta kryje pewien sekret, na który niewielu turystów zwraca uwagę.
Czytaj dalej! „Perseusz Celliniego i jego sekret”Senigallia to jeden z niedocenianych przez Polaków kurortów nad Adriatykiem. To ponad 40-tysięczne miasto posiada wszystko, co potrzebne do wypoczynku: szerokie piaszczyste plażę, molo, zabytkowe centrum, bezpłatną pinakotekę, fascynujące foro i swojego papieża. Dodatkowo została wyzwolona przez 2 Korpus Polski, a na cmentarzu spoczywa Józef Mianowski. Czy trzeba czegoś więcej, abyśmy tam przybywali?
Czytaj dalej! „Niedoceniana piękna Senigallia”Stowarzyszenie kulturalne „San Pietro della Ienca”, któremu przewodniczy Pasquale Corriere, oficjalnie powstało 1 czerwca 1999 r. w celu oddania hołdu Janowi Pawłowi II, niezrównanemu przyjacielowi gór Abruzji, który często wybierał się na narty lub wycieczki piesze w masyw Gran Sasso. Dzięki inicjatywie stowarzyszenia kościółek w Borgo San Pietro della Ienca stał się pierwszym w Europie sanktuarium św. Jana Pawła II (wtedy jeszcze błogosławionego).
Czytaj dalej! „Pierwsze w Europie sanktuarium św. Jana Pawła II”Podróżując po Marche na każdym kroku napotykałem na polskie ślady. Szczególnie mocno odbite były te znaczone krwią i wysiłkiem żołnierzy 2 Korpusu Polskiego generała Andersa. Książka generała „Bez ostatniego rozdziału” wyznaczała najważniejsze miejsca do odwiedzenia i była mi przewodnikiem. Wybrzmiewały więc słowa „Za naszą i waszą wolność” (choć bardziej „waszą”) i „Wolność krzyżami się mierzy”.
Czytaj dalej! „Chwała bohaterom – śladami 2 Korpusu Polskiego w Marche”Moja tegoroczna podróż do Marche miała kilka odcieni (o każdym z nich napiszę). Jednym z ważniejszych były polskie ślady w tym regionie. Znalazłem je w zarówno w Ankonie i Loreto, czego się spodziewałem, jak i w Senigallii oraz malutkiej Offagni.
Czytaj dalej! „Po polskich ścieżkach Marche – Józef Mianowski”Tropiąc rzymską architekturę pierwszej połowy XX wieku pojechałem zobaczyć Foro Italico oraz EUR. Trafiłem też do dzielnicy Coppedè (Quartiere Coppedè), której tak naprawdę nie ma. Taką nazwę nosi bowiem teren obejmujący plac i kilka uliczek w dzielnicy Trieste. Na tym właśnie obszarze stoją budynki zaprojektowane przez genialnego architekta Gino Coppedè.
Czytaj dalej! „Gino Coppedè i jego rzymska dzielnica cudów”Postanowiłem podejść do planowania wyjazdu do Włoch profesjonalnie, a przy okazji przetestować przydatność i użytecznośc narzędzi. Wczoraj przeczytałem kilkanaście artykułów dotyczących planerów podróży. Zastanowiłem się też nad moimi wymaganiami, a następnie zderzając się z rzeczywistością, wziąłem się za opisanie moich zmagań.
Czytaj dalej! „Planer podróży – zmagania z aplikacjami (1)”Największe totalitaryzmy: komunizm, nazim i faszyzm przywiązywały wielką wagę do sportu. Dlatego dyktatorzy zlecali budowę obiektów sportowych, które miały być obrazem siły i sprawności rządzonego przez nich narodu. Foro Italico (dawniej Foro Mussolini) to kompleks sportowy w Rzymie stanowiący piękny przykład włoskiego modernizmu, ale też odzwierciedlenie marzeń Mussoliniego o odrodzeniu imperium.
Czytaj dalej! „Rzym: sport w cieniu Duce”
