Gdy stałem na wieży Torre del Moro, najpierw wypatrzyłem dzwonnicę kościoła San Andrea, a potem potężny, surowy budynek stojący w centrum miasta. Z góry wyglądał jak miniaturowa forteca – z blankami na dachu, dużymi łukami i wieżyczką po jednej stronie. Zszedłem z wieży i poszedłem go zobaczyć z bliska. Tak trafiłem pod Palazzo del Capitano del Popolo, który przez wieki był symbolem władzy, siły i obywatelskiego głosu Orvieto.

Capitano del Popolo i jego siedziba

Palazzo del Capitano del Popolo, znany również jako Palazzo del Podesta, powstał w XIII wieku, w czasie gdy miasto przeżywało swój złoty wiek. Wybudowano go na fundamentach dawnego pałacu papieskiego z połowy XII wieku. Władze Orvieto wyburzyły wtedy kilka domów i wież, by stworzyć nowy plac – Piazza del Popolo – i umieścić tu siedzibę instytucji, która miała reprezentować lud przeciwko rosnącej sile arystokracji. Capitano del Popolo, czyli „Kapitan Ludu”, był urzędnikiem pochodzącym spoza miasta, wybranym przez mieszkańców, by pilnować ich interesów.

Gdy stanąłem przed fasadą Palazzo, zachwyciła mnie jego forma – surowa, ale pełna detali. Zbudowany z różowego tufu, masywny parter otwierają szerokie arkady, a nad nimi biegnie rząd romańskich triforiów – potrójnych okien, które wieńczą rozetki.

Na szczycie budynku znajdowała się wieżyczka z dzwonem. W 1315 roku odlano dzwon z herbami 25 cechów rzemieślniczych miasta. To on wyznaczał godziny obrad, zwoływał mieszkańców i ogłaszał podjęte decyzje. Dziś ten dzwon znajduje się w Torre del Moro, ale jego historia zaczęła się właśnie tutaj.

Palazzo pełnił wiele funkcji. Mieściły się tu urzędy, sądy, a nawet niewielki teatr, który odwiedziła w XVII wieku Krystyna, królowa Szwecji. W pewnym okresie działało tu Studium, gdzie uczono prawa, logiki i teologii, a dźwięk wspomnianego dzwonu wyznaczał początek wykładów.

Na parterze Palazzo, naprzeciwko Piazza del Popolo, znajdowały się niegdyś biura Monte di Pieta, lombardu pożyczającego pieniądze na niski procent, głównie biednym. Został założony w 1463 roku za czasów biskupa Marinonima i franciszkanina brata Bartolomeo da Colle oraz przy wsparciu papieża Piusa II.

Palazzo del Capitano del Popolo to nie tylko przykład imponującej średniowiecznej architektury. To przede wszystkim budynek, który przez wieki był żywym świadkiem życia miasta.