Kiedy jechałem z Peschiery w kierunku Desenzano del Garda drogą SP11 (równoległą do autostrady A4 Torino – Trieste), zobaczyłem po mojej lewej stronie wysoką wieżę. Było to na wysokości niewielkiej miejscowości San Martino della Battaglia. Szybki rzut oka do przewodników nie dał rezultatu, ale od czego mamy Internet. Tu można znaleźć informacje o wieży w okolicy San Martino, która upamiętnia wielką bitwę z 1859 roku.
Czytaj dalej! „Tam, gdzie narodził się ruch Czerwonego Krzyża”
Na pierwszym piętrze pałacu Medyceuszy we Florencji (Palazzo Medici Riccardi) znajduje się słynna Cappella dei Magi z freskami wykonanymi około 1460 roku przez Benozza Gozzolego. Tematem fresków jest poruszający się serpentynami pochód Trzech Króli wraz z towarzyszącą im świtą. W pochodzie zostali uwiecznieni członkowie rodu Medyceuszy oraz inne znane postacie historyczne, które uczestniczyły w soborze we Florencji. Nie zabrakło też samego autora fresku.
Czytaj dalej! „Najsłynniejszy orszak Trzech Króli we Florencji”
Lukka od rana 13 września zmienia swoje oblicze tak, aby być gotowa na swoje największe święto, zwane Luminara di Santa Croce, i wieczorem zabłysnąć tysiącami świateł. Rozświetloną Lukkę możesz zobaczyć tylko tego dnia, więc nie zapomnij wcześniej zarezerwować hotelu – nie będziesz sam.
Podróżując po Italii wciąż spotykam dzieła, na których artyści przedstawiają Boże Narodzenie i spotykam je, niezależnie od tego, czy jestem w Rzymie, Brescii, Florencji czy La Spezii.
Kiedy w okresie Adwentu słyszę maryjną pieśń Archanioł Boży Gabryjel, to moje myśli kierują się do Florencji, do klasztoru San Marco, gdzie oglądałem arcydzieło Fra Angelico – Zwiastowanie. Czytaj dalej! „Adwentowy fresk Fra Angelico”
Niektórzy nazywają Peschierę „małą Wenecją”, ale to nietrafne porównanie. Wprawdzie Peschiera ma swój placyk św. Marka i była kilka wieków pod panowaniem weneckim, ale ma swój własny urok na miarę niewielkiej miejscowości u ujścia rzeki Mincio do jeziora Garda.
To co łączy Peschierę i Wenecję to rejsy gondolą.
„Los i przeznaczenie” – FATO E DESTINO. Tra mito e contemporaneità – to wystawa gromadząca około 70 dzieł, jaką można zobaczyć do 6 stycznia 2019 roku w Palazzo Ducale w Mantui (Appartamento della Rustica). Nawiązujące do życia, śmierci oraz przemijania obrazy, rzeźby i mozaiki przypomniały mi się w związku z początkiem listopada, który łączy radosną uroczystość Wszystkich Świętych oraz pełne zadumy Zaduszki. Szczególnie dwa dzieła utkwiły mi w pamięci.
Czytaj dalej! „Los i przeznaczenie”
Amadeo Lia zadał kłam twórcom przewodników.
W wielu przewodnikach można znaleźć informację, że do La Spezii nie ma po co jechać, chyba żeby potraktować ją jako punkt wypadowy w Cinque Terre. W dodatku – możemy przeczytać – jest to brzydkie portowe miasto. Nie zgadzam się z tymi stwierdzeniami, zwłaszcza od czasu, kiedy Amadeo Lia przekazał miastu swoją wspaniałą kolekcję. Czytaj dalej! „Sztuki piękne w „brzydkiej” La Spezii”
Jadąc do Monterosso al Mare chciałem zobaczyć 14-metrową statuę Giganta, która znajduje się na końcu plaży Fegina w tej miejscowości. Niestety, a może na szczęście dla Giganta, zastałem rzeźbę otoczoną rusztowaniami. Mam nadzieję, że posłużą one do podniesienia rzeźby z upadku, ponieważ ma ona ciekawą formę oraz jeszcze ciekawszą historię. Czytaj dalej! „Czy Gigant z Monterosso podniesie się z upadku?”
Cinque Terre… Klimatyczne, kolorowe miasteczka, ścieżki z widokami na okolice… i setki schodów.
Nic na to nie poradzę, ale wędrówki piesze po Cinque Terre kojarzą mi się z tytułem książki Kurta Vonneguta „Rzeźnia numer 5”. Kiedy schodziłem w 30-stopniowym upale po setkach schodów ścieżką SVA (Sentiero Via dell’ Amore) do Monterosso, to nie myślałem tym szlaku jako ścieżce Amora lub miłości. Porównanie z rzeźnią było najdelikatniejszym, jakie przyszło mi do głowy. Kiedy jednak wróciłem do domu i zacząłem przeglądać zdjęcia z wycieczek, to wróciło do mnie piękno Cinque Terre. Czytaj dalej! „Cinque Terre pieszo, pociągiem i statkiem”
